Όλο και δυσκολεύουν οι συνδέσεις στην εποχή της εύκολης και γρήγορης επικοινωνίας. Όσο πιο εύκολος γίνεται ο τρόπος γνωριμίας τόσο δυσχεραίνει η ουσιαστική σύνδεση και τόσο πιο δύσκολο γίνεται να διατηρήσουμε την ανθρώπινη επαφή και επικοινωνία. Αναφέρομαι κυρίως στις ερωτικές σχέσεις. Ποτέ άλλοτε δεν είχαμε τόσες πολλές απαιτήσεις από μια σχέση. Ο σύγχρονος άνθρωπος έχει εναποθέσει όλη του την ανάγκη για ευτυχία στον έρωτα, αυτός είναι που θα τον σώσει από την πλήξη, την μοναξιά και τα υπαρξιακά κενά. Και είναι μεγάλο το βάρος και μεγάλο το όνειρο να εναποθέτουμε την ευτυχία μας σε μια άλλη ανθρώπινη ύπαρξη.
Τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, τα κοινωνικά στερεότυπα και ο υπερκαταναλωτισμός έχουν επιπτώσεις στο ερωτικό σχετίζεσθε. Οι άνθρωποι τείνουν να εξιδανικεύουν το τι σημαίνει ανθρώπινη επαφή και να περιμένουν από την σχέση να τους λυτρώσει από την ανία την πλήξη και τα βάσανα της καθημερινότητας. Η λογική της κατανάλωσης έχει επικρατήσει και στις ανθρώπινες σχέσεις, μάζεμα εκκινήσεων και λίγο πριν επιτευχθεί η πολυπόθητη ουσιαστική σύνδεση ή αμέσως μετά οι άνθρωποι τείνουν να αποχωρούν, ακριβώς όπως χρησιμοποιούν και τα προϊόντα που καταναλώνουν. Η λειτουργία είναι η ίδια. Ο σύγχρονος άνθρωπος είναι ανικανοποίητος. Η υπερκατανάλωση γενικεύεται και στους ανθρώπους. Καταναλώνουμε εμπειρίες, ανθρώπους όπως τα προϊόντα που αγοράζουμε στο super- market. Μόλις αντιληφθούμε ότι ο άλλος δεν είναι αυτό που φανταστήκαμε και ποτέ δεν είναι καθώς τα πλάσματα της φαντασίας μας ζουν μόνο στο ασυνείδητό μας και όχι στην πραγματική ζωή, τότε αποχωρούμε. Η πραγματικότητα μας φέρνει ανθρώπους αληθινούς γεμάτους ελαττώματα και α-τελής. Τίποτα δεν ομοιάζει τις εξιδανικευμένες φιγούρες που έχουμε στο μυαλό μας. Η ταχύτητα εξιδανίκευσης και από-εξιδανίκευσης πολλαπλασιάζεται, όπως οι ρυθμού ζωής με αποτέλεσμα να μην επιτυγχάνεται η σύνδεση και πριν ακόμα γνωρίσω τον άλλον τείνω να τον απορρίπτω ως ακατάλληλο. Τα διαζύγια πολλαπλασιάζονται και ο χρόνος διάρκειας της σχέσης μειώνεται. Ο σύγχρονος άνθρωπος έχει να αντιμετωπίσει την μοναξιά του, το ανικανοποίητο, την ελλειμματική επικοινωνία με τον εαυτό του και τις ουσιαστικές του ανάγκες και φτάνουμε στο παράδοξο, ενώ διψάμε για οικειότητα και σύνδεση το φαντασιακό μας να μας αφήνει πεινασμένους και διψασμένους για αγάπη. Και όσο και αν διαλαλούν οι ειδικοί για την αξία του εαυτού και την σημαντικότητα του να έχουμε μια ουσιαστική σχέση με εμάς τους ίδιους, η σύγχρονη κοινωνία τείνει στην απομόνωση και στην αποξένωση από τον άλλο και από τον εαυτό. Γιατί είναι μέσα από το βλέμμα του άλλου που η ύπαρξη αποκτά νόημα και νιώθει να υπάρχει αληθινά.
Που όμως βρίσκονται οι αιτίες αυτής της απουσίας σύνδεσης, της εύκολης αποσύνδεσης και του εναγώνιου κυνηγητού ευτυχίας μέσα από τον άλλον και το εύκολο σπάσιμο των ανθρώπινων δεσμών.
Ο φόβος της οικειότητας κυριαρχεί και η επιθυμία του ιδανικού θριαμβεύει. Η εσωτερική διεργασία της αμφιβολίας και της αμφισβήτησης του άλλου που ουσιαστικά αντικατοπτρίζει την ίδια ανεπεξέργαστη τάση για αμφισβήτηση του εαυτού. Και όσο ο σύγχρονος άνθρωπος βυθίζεται κάτω από το βάρος των ίδιων των απαιτήσεων από τον εαυτό για μια σχέση που υπόσχεται μεγάλες συγκινήσεις, τόσο αποσυνδέεται από την πραγματική ζωή που έχει μέσα του την πλήξη, την κούραση, την αμηχανία και άλλα τόσα αρνητικά συναισθήματα.